Sooreh الحشر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ تسبيح گفت خدا را آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است عزتمند حكيم
هُوَ ٱلَّذِيٓ أَخۡرَجَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مِن دِيَٰرِهِمۡ لِأَوَّلِ ٱلۡحَشۡرِ مَا ظَنَنتُمۡ أَن يَخۡرُجُواْ وَ ظَنُّوٓاْ أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمۡ حُصُونُهُم مِّنَ ٱللَّهِ فَأَتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِنۡ حَيۡثُ لَمۡ يَحۡتَسِبُواْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلرُّعۡبَ يُخۡرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيۡدِيهِمۡ وَ أَيۡدِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ فَٱعۡتَبِرُواْ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَبۡصَٰرِ
2او است آنكه برون آورد آنان را كه كفر ورزيدند از اهل كتاب از خانههاى خويش در آغاز گردآوردن گمان نمىكرديد كه برون روند و مىپنداشتند كه بازدارنده است آنان را دژهاى ايشان از خدا پس بيامدشان خدا از جايى كه نمىپنداشتند و افكند در دلهاى ايشان هراس را ويران مىكردند خانههاى خود را با دستهاى خود و دستهاى مؤمنان پس عبرت گيريد اى دارندگان خردها (يا ديدگان)
وَ لَوۡلَآ أَن كَتَبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡجَلَآءَ لَعَذَّبَهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا وَ لَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابُ ٱلنَّارِ
3و اگر نبود اينكه نوشته است خدا بر ايشان كوچ را هر آينه شكنجه مىكرد ايشان را در دنيا و ايشان را است در آخرت عذاب آتش
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ شَآقُّواْ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ وَ مَن يُشَآقِّ ٱللَّهَ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
4اين بدان است كه ستيزه كردند با خدا و پيمبرش و آنكه بستيزد با خدا همانا خدا است سختعقوبت
مَا قَطَعۡتُم مِّن لِّينَةٍ أَوۡ تَرَكۡتُمُوهَا قَآئِمَةً عَلَىٰٓ أُصُولِهَا فَبِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَ لِيُخۡزِيَ ٱلۡفَٰسِقِينَ
5آنچه بريديد از خرمابنها يا بازگذارديد آنها را ايستاده بر بنهاى خود پس به دستور خدا است و تا خوار سازد نافرمانان را
وَ مَآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡهُمۡ فَمَآ أَوۡجَفۡتُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ خَيۡلٖ وَ لَا رِكَابٖ وَ لَٰكِنَّ ٱللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُۥ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
6و آنچه بهره داد خدا پيمبر خويش را از ايشان پس نتاختيد بر آن اسبان و نه اشترانى و ليكن خدا چيره گرداند فرستادگانش را بر هر كه خواهد و خدا است بر همه چيز توانا
مَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَ ٱلۡيَتَٰمَىٰ وَ ٱلۡمَسَٰكِينِ وَ ٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ كَيۡ لَا يَكُونَ دُولَةَۢ بَيۡنَ ٱلۡأَغۡنِيَآءِ مِنكُمۡ وَ مَآ ءَاتَىٰكُمُ ٱلرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَىٰكُمۡ عَنۡهُ فَٱنتَهُواْ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
7و آنچه ارزانى داشت خدا بر پيمبرش از اهل شهرها پس از آن خدا است و از آن پيمبر و از آن نزديكان (خويشاوندان) و يتيمان و بينوايان و درماندگان راه تا نباشد دستخوش گردشى ميان توانگران شما و آنچه داد به شما پيمبر پس بگيريدش و آنچه بازداشت شما را از آن پس باز ايستيد و بترسيد خدا را كه خدا است سختعقوبت
لِلۡفُقَرَآءِ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ ٱلَّذِينَ أُخۡرِجُواْ مِن دِيَٰرِهِمۡ وَ أَمۡوَٰلِهِمۡ يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِضۡوَٰنٗا وَ يَنصُرُونَ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصَّٰدِقُونَ
8براى بينوايان از مهاجرانى است كه برون رانده شدند از خانهها و خواستههاى خويش در پى فضلى از خدا و خوشنوديى و يارى كنند خدا و پيمبرش را آنانند راستگويان
وَ ٱلَّذِينَ تَبَوَّءُو ٱلدَّارَ وَ ٱلۡإِيمَٰنَ مِن قَبۡلِهِمۡ يُحِبُّونَ مَنۡ هَاجَرَ إِلَيۡهِمۡ وَ لَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمۡ حَاجَةٗ مِّمَّآ أُوتُواْ وَ يُؤۡثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ وَ لَوۡ كَانَ بِهِمۡ خَصَاصَةٞ وَ مَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
9و آنان كه جايگزين شدند خانه و ايمان را پيش از ايشان دوست دارند آنان را كه هجرت كنند بسوى ايشان و نيابند در سينههاى خويش نيازمندى بدانچه داده شدند و برگزينند بر خويش و هر چند باشد بديشان تنگدستى و آنكه نگهداشته شود از بخل خويش پس آنانند رستگاران
وَ ٱلَّذِينَ جَآءُو مِنۢ بَعۡدِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَ لِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِيمَٰنِ وَ لَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٞ رَّحِيمٌ
10و آنان كه آمدند از پس ايشان گويند پروردگارا بيامرز براى ما و براى برادران ما آنان كه پيشى گرفتند ما را به ايمان و نگذار در دلهاى ما كينى براى آنان كه ايمان آوردند پروردگارا همانا تويى نوازنده مهربان
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ نَافَقُواْ يَقُولُونَ لِإِخۡوَٰنِهِمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَئِنۡ أُخۡرِجۡتُمۡ لَنَخۡرُجَنَّ مَعَكُمۡ وَ لَا نُطِيعُ فِيكُمۡ أَحَدًا أَبَدٗا وَ إِن قُوتِلۡتُمۡ لَنَنصُرَنَّكُمۡ وَ ٱللَّهُ يَشۡهَدُ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ
11آيا ننگريستى بدانان كه نفاق ورزيدند گويند به برادران خويش آنان كه كفر ورزيدند از اهل كتاب اگر برون رانده شويد برون آئيم با شما و فرمان نبريم در شما كسى را هيچگاه و اگر كارزار با شما شود هر آينه يارى كنيم شما را و خدا گواهى دهد كه ايشانند همانا دروغگويان
لَئِنۡ أُخۡرِجُواْ لَا يَخۡرُجُونَ مَعَهُمۡ وَ لَئِن قُوتِلُواْ لَا يَنصُرُونَهُمۡ وَ لَئِن نَّصَرُوهُمۡ لَيُوَلُّنَّ ٱلۡأَدۡبَٰرَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ
12اگر برون رانده شوند برون نروند با ايشان و اگر نبرد با ايشان شود ياريشان نكنند و اگر ياريشان كنند برتابند پشتها را سپس يارى نشوند
لَأَنتُمۡ أَشَدُّ رَهۡبَةٗ فِي صُدُورِهِم مِّنَ ٱللَّهِ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَفۡقَهُونَ
13همانا شما ترسناكتريد در سينههاى ايشان از خدا اين بدان است كه ايشانند گروهى نادريابندگان
لَا يُقَٰتِلُونَكُمۡ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرٗى مُّحَصَّنَةٍ أَوۡ مِن وَرَآءِ جُدُرِۢ بَأۡسُهُم بَيۡنَهُمۡ شَدِيدٞ تَحۡسَبُهُمۡ جَمِيعٗا وَ قُلُوبُهُمۡ شَتَّىٰ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَعۡقِلُونَ
14پيكار نكنند با شما همگى جز در شهرهاى بارودار يا از پشت ديوارها ترس ايشان ميان ايشان است سخت پنداريشان پيوسته و دلهاشان پراكنده است اين بدان است كه ايشانند گروهى نابخردان
كَمَثَلِ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ قَرِيبٗا ذَاقُواْ وَبَالَ أَمۡرِهِمۡ وَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
15مانند آنان كه پيش از ايشان بودند به نزديك چشيدند بد فرجامى كار خويش را و ايشان را است عذابى دردناك
كَمَثَلِ ٱلشَّيۡطَٰنِ إِذۡ قَالَ لِلۡإِنسَٰنِ ٱكۡفُرۡ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّنكَ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَ رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
16مانند شيطان گاهى كه گفت به انسان كافر شو پس هنگامى كه كفر ورزيد گفت همانا من بيزارم از تو همانا من ترسم خدا را پروردگار جهانيان
فَكَانَ عَٰقِبَتَهُمَآ أَنَّهُمَا فِي ٱلنَّارِ خَٰلِدَيۡنِ فِيهَا وَ ذَٰلِكَ جَزَٰٓؤُاْ ٱلظَّٰلِمِينَ
17پس شد فرجام آنان كه هر دو در آتشند جاودان در آن و اين است كيفر ستمكاران
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ لۡتَنظُرۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ لِغَدٖ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
18اى آنان كه ايمان آورديد بترسيد خدا را و بايد بنگرد هر كس چه چيز پيش فرستاده است براى فردا و بترسد خدا را كه خدا آگاه است بدانچه كنيد
وَ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ نَسُواْ ٱللَّهَ فَأَنسَىٰهُمۡ أَنفُسَهُمۡ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
19و نباشيد مانند آنان كه فراموش كردند خدا را پس فراموششان ساخت خويشتن را ايشانند نافرمانان
لَا يَسۡتَوِيٓ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ
20يكسان نيستند ياران آتش و ياران بهشت ياران بهشتند رستگاران
لَوۡ أَنزَلۡنَا هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ عَلَىٰ جَبَلٖ لَّرَأَيۡتَهُۥ خَٰشِعٗا مُّتَصَدِّعٗا مِّنۡ خَشۡيَةِ ٱللَّهِ وَ تِلۡكَ ٱلۡأَمۡثَٰلُ نَضۡرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ
21اگر مىفرستاديم اين قرآن را بر كوهى هر آينه مىديديش سرافكنده از هم پاشيده از ترس خدا و اين مثلها را همىزنيم براى مردم شايد انديشه كنند
هُوَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ وَ ٱلشَّهَٰدَةِ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلرَّحِيمُ
22او است خدايى كه نيست خدايى جز او داناى نهان و هويدا او است بخشنده مهربان
هُوَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡقُدُّوسُ ٱلسَّلَٰمُ ٱلۡمُؤۡمِنُ ٱلۡمُهَيۡمِنُ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡجَبَّارُ ٱلۡمُتَكَبِّرُ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
23او است خدايى كه نيست خدايى جز او پادشاه پاك سلام اماندهنده نگهبان عزتمند فرمانفرماى بزرگجوى منزه است خدا از آنچه شرك ورزند
هُوَ ٱللَّهُ ٱلۡخَٰلِقُ ٱلۡبَارِئُ ٱلۡمُصَوِّرُ لَهُ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ يُسَبِّحُ لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
24او است خداوند آفريدگار پديدآرنده پيكرساز او را است نامهاى نكو تسبيح گويدش آنچه در آسمانها و زمين است و او است عزتمند حكيم